Çocukların hayal dünyasına dahil olmak

Ben mutfakta yemek yaparken, çocuklarım koltuğun üstüne çıkmış,bana sesleniyorlar:
"Anne!Orası deniz!Sen denizin içindesin!Hemen bizim gibi kayanın üstüne çık!Çabuk ol!"
O anda onların oyununa nasıl dahil olabileceğimi düşünüyorum.Çünkü yemekle ilgilenmeye devam etmem gerekiyor.

"Hemen simidimi belime geçiriyorum!" diyerek elimde bir simit varmış da onun içine giriyormuşum gibi hareket ediyorum.Hayali simidi belime çektiğim anda,
"Simidimi taktım.Artık suyun üstünde kalarak yemeği yapmaya devam edebilirim.Teşekkürler çocuklar!" diyorum.
Çocukların ağızları kulaklarında:"Bir şey değil anne!"diyorlar ve yere sıraladıkları yastıktan kayalar üzerinde zıplayarak oyunlarına devam ediyorlar.

Küçükken kardeşimle evde yarattığımız dünyalar aklıma geliyor.Örtülerle çevirdiğimiz ranzamızın ev olduğu,halımızın sahil,parkelerin deniz olduğu günler...
O dakikalara döndüğüm anda içimi bir huzur kaplıyor, gülümsüyorum.
Örtülerin,halının ne renk olduğunu hatırlamıyorum bile.Onları renklendiren ve güzelleştiren bizim hayal dünyamızdı.
Biz bu dünyayı yaratırken eşyaların yerini değiştirmemize hiç kızmayan annemiz ise dünyanın en değerli annesi. 

Çocuklarının sınırsız hayal gücüne değer veren tüm anne-babalara saygılarımla...