Çocuklarına aşık ebeveynler olarak,onlar için hep en iyisi olsun isteriz.Bunu isterken bir yandan yoğun iş temposunda veya bitmek bilmeyen ev işlerinde kendimizi kaybederek,saatlerin nasıl geçtiğini anlamayız bile.Gün sonunda yorgun düşerek yatağa gitme hayali ile kalan işleri de alelacele yapar,çocuğumuzun genel ihtiyaçlarını bir an önce karşılayıp uyumasını isteriz.
Ben her gece kafamı yastığa koyduğumda,o gün çocuklarımla ne kadar vakit geçirdiğimi düşünürüm.Onlarla birlikte hiç güldüm mü?Onlara kızdım mı?Kaç kere ve ne için?Daha farklı bir tepki verebilir miydim?Onlara bugün bir şey öğrettim mi?...gibi sorular sorarım kendime.
Bu soruları sormaya başladığımdan bu yana,bir kaç kere,gün boyu aynı evde olduğumuz halde,onlarla hiç doya doya vakit geçirmediğimi fark ettim.Kafam o kadar doluydu ki,gün boyu oynamak istedikleri tüm oyunları,bir bahane bulup ertelemiştim.Bu konuyu ciddi bir şekilde düşünürken,bazı davranışlarımı değiştirmem gerektiğine karar verdim.
Bu kararı verdikten bir süre sonra,eski kitapçıda Robin Sharma'nın "Aile Bilgeliği" kitabı ile karşılaştım.Okudukça,bakış açım ve davranışlarımla ilgili bir çok şeyi farkına vardım.
Roman tadında,akıcı bir dille yazılmış bu kitabı,çocukları için her şeyi yapmaya hazır olan tüm ebeveynlere tavsiye ederim.
Sevgiyle kalın. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder